Lezersgericht formuleren: Liever geen begrip

(Foto Jef Raeymaekers)

Zo is dat: als we om vriendelijkheid moeten vragen, is dat meestal omdat onze bezoekers uit zichzelf niet zo vriendelijk zijn. Of omdat wij hen ervan verdénken dat niet te zijn. Omdat we achterdochtig zijn, dus. En dat mogen de lezers-koffieslurpers  hier gerust weten.

Er is zoiets als reglementitisch, een pseudo-vriendelijk taaltje dat eigenlijk een reglement is in een zondags pak.

De regels zijn gemakkelijk:

• Regel 1: zeg alles tweemaal. De eerste keer algemeen, de tweede keer concreet. De concrete versie van ‘de zaal netjes achter te laten’, dat zijn de tassen en de andere rotzooi. (Zoek trouwens op Google afbeeldingen eens een tas waaruit je koffie kan drinken.)
• Regel 2: zorg voor een paar goede ouderwetse passiefvormen zodat er geen ‘je’ of ‘u’ meer te bekennen valt.
• Regel 3: schrijf zo formeel mogelijk. Suikerzakjes werp je niet in de afvalbakjes, die deponeer je. Lege toch.
• Regel 4: zorg zo nu en dan voor een impliciet verwijt aan de lezer en zeg hem bijvoorbeeld dat hij de koffiedames behandelt als meiden voor alle werk.

Als je de lezer hiermee deskundig op stang hebt gejaagd, kan je hem bij wijze van ironische afsluiter nog even om begrip vragen. Dat is helemaal lachen geblazen: je moet dus begrip hebben voor een vraag om iets te doen wat je waarschijnlijk spontaan zou doen als er niet zo’n achterdochtige boodschap zou hangen.

Want zeg nu zelf, als u zo’n boodschap ziet hangen, u krijgt toch ook zin om een leeg suikerzakje naast de afvalbakjes te deponeren? Of om propere tassen te stapelen op de vensterbank? Zo nu en dan.