Wervend schrijven: knapperig toch, die cigarettes russes

Stel: u heeft de keuze tussen twee koekjes: eentje waarover de verpakking zegt dat het ‘fijn, goudbruin, knapperig, met een verfijnd vleugje vanille’ is en eentje waarover u leest dat het ‘vaak nagemaakt, nooit geëvenaard’ is. Welk koekje kiest u?

Ik zou het wel weten en het eerste nemen, want kan ik me een idee vormen over de smaak. Dat tweede koekje kan van alles zijn.

Nu wil het geval dat het om twee omschrijvingen gaat van de onvolprezen cigarettes russes van Delacre. De eerste lees ik op de website van de koekjesmaker, de tweede op de verpakking van een feestassortimentje koekwerk.

Als we het met de tekst alleen moeten doen, kiezen we voor het fijne goudbruine koekje omdat die omschrijving kenmerken combineert met positief-evaluerende woorden. Het koekje is bruin, knapperig en er zit vanille in. Toch is het niet gewoon bruin maar goudbruin. Dat is lekkerder. En de vanille is er niet met de potlepel bijgekieperd, het gaat om een verfijnd vleugje.

Dat evenwicht tussen beschrijven en wervend evalueren zit er bij ‘vaak nagemaakt, nooit geëvenaard’ niet in. Dit is puur evaluerend en dan nog niet eens over de kwaliteiten van het koekje zelf. Twee keer mis dus.

Het evenwicht is trouwens ook zoek in een omschrijving als ‘fijn koekje met bruine suiker’. Want fijn is toch wat gewoontjes als wervend element en bruine suiker doen we op pannenkoeken. Lekker, maar niet meteen het toppunt van koekjesraffinement. Dat fijne koekje met bruine suiker is trouwens het ondanks zijn naam toch wat ordinaire suprêmekoekje uit het feestassortiment. U weet wel, van dat stapeltje dat ook bij u laatst overblijft.